هیچ کس خوب

سالها به اسم هیچ کس خوب ازش نوشتم چه اون موقع ها که تو اوج بحران بیماری بودم چه الان که کمی اوضاع بهتر شده هر وقت که خواستم در صورت امکان بوده و هست رفیقی که من کنارش رشد میکنم کسی که منو با کتابای خوبی اشنا کرد ، کمکم کرد اعتماد به نفس له شدم رو ترمیم کنم و زخماش رو پانسمان کنم و بخونم و بنویسم مجازی که واقعی تر هر واقعی هست

کافیه بهش زنگ بزنم یا پیام بدم م فلان کتاب رو بخونم ؟ جوری راهنماییم میکنه و سلیقمو میدونه که باعث تعجبم میشه از خودم میپرسم چطور میتونه منو تو این زمینه خوب بشناسه 

خلاصه یه رفیق همه چی تمام برای من 

خیلی هاتون وبلاگش رو میخونید شاید هم باهاش در ارتباط باشید ولی برای من هیچ کس خوب رفیقی که حرفاش مثل یه مسکن همیشه یه جمله طلایی تو صحبتاش هست که حالمو خوب کنه قبلا که بیشتر بیمارستان بستری میشدم و کلا درگیری ذهنی داشتم به این نیت باهاش تماس میگرفتم که جمله کلیدی رو بشنوم ناخوداگاه بدون استثنا هربار که چت کردیم یا حرف زدیم بدون اینکه خودش متوجه باشه جمله حال خوب کنمو دریافت میکردم

دیشب هم راجع به افکار و ایده های سال ۹۷ باهاش صحبت کردم وتونست کمکم کنه

افکارم رو منظم تر کنم و به یه نکته ریز اشاره کرد که کلید حل یه موضوع بود

این همه گفتم که فقط بگم خدا رو شکر که رفیق هیچ کس هست 

و ته همش بگم خدا جون ازت متشکرم که هانی و زهرا و پوریا و الهام و کامران هم هستن رفقایی که شاید تا اخر عمرمم نتونم ببینمشون ولی هر کدوم یه اثر خوب تو روح و روانم دارن