گالیور

با بنده خدایی تو کار عروسک شریک شدم که بتونه پول دوا درمونش رو جور کنه کارش خوبه خیاط حرفه ایه و واقعا کمک خوبیه فقط یه اشکال داره اصلا ادم ریسک پذیری نیست وقتی یه طرح جدید به ذهنم میاد و به کمکش نیاز دارم محاله نره تو فاز من میدونستم گالیور 

سخته، وقت کمه ،سرفرصت باید کار کرد، نمیتونم، کمرم، سرم و...‌ مثل رگبار تو سر من بیچاره است

و امکان نداره باهم دعوامون نشه ولی هردو به شدت بهم نیاز داریم و کمبود های هم رو تو کار تکمیل میکنیم 

گاهی اونقدر خسته میشم که سفارش رو کنسل میکنم اونم سفارش های قیمت بالا رو که فقط این رفیقمون حرفی نزنه 

بعد جفتمون بی پول می مونیم جوری که برای پول آژانس هم به چه کنم چه کنم می افتیم 

ادم غیر عادی ؟ یا عادی ؟ مساله این است

از پستها و مطالبی که میگذاشت میدونستم  استاد شجریان رو دوست داره اون حد دوست داشتنی که بعد از شنیدن خبر مرگش طبیعی بود ناراحت بشه 

ولی من وقتی خبر مرگش رو از بی بی سی شنیدم  فقط تو دلم گفتم خدا رحمتش کنه و بی تفاوت از کنار تلویزیون گذشتم 

به خودم گفتم مرد که مرد حالا این حجم اخبار و پست اینستاگرامی و ..‌ چه دردی از گرفتاری های من دوا میکنه این همه ادم می میرن خب اقای شجریان هم یکی از اون همه ادم کاش همه مثل ایشون زندگی میکردن و فرزند لایقی چون همایون از خودشون به یادگار میگذاشتن 

تا اینجا با این گفتگوهای درونی سعی  میکردم همچنان با خودم کلنجار برم

ولی میدونم این حجم از بی تفاوتی که این روزها دچارش شدم اصلا عادی نیست  شاید هم اثر فشارهایی که دارم تحمل میکنم از ادمی که مجبور با حقوق یک و دویست و پنجاه روزگار بگذرونه چه انتظاری میشه داشت؟

فکر کنید عموم هم فوت کرد مثل بقیه ناراحت نشدم استاد شجریان که جای خود

مدتیه وقتی خبر مرگ کسی رو میشنوم میگم خوشبحالش 

و این غیر عادی ترین حالت ادمیه که نسبت به همه مسائل دور و برش حساسیت داشت