یک روز خوش برای موز ماهی

دیروز به جناب داستایوفسکی قول دادم قمار باز بخونم  ولی الان کتاب تو دستم نه داستان یا همون دلتنگی های نقاش خیابان چهل و هشتم 

اونقدر عصبی شدم که دارم با کتابا کلنجار میرم روال کند داستان،قمار باز واقعا عصبیم میکنه مخصوصا ترجمه عجیب آل احمد خود ادبیات روسیه روند کندی داره انگار هرچی بخونی تمامی نداشته باشه ولی نمیدونم چرا ترجمه آل احمد کند ترش کرده 

قبلا که آبلوموف و برادران کارمازوف رو هم میخوندم همین حس کلافگی رو داشتم 

شاید ادبیات روسیه انتخاب مناسبی برای روزهای تلخ بخصوص روزهای بیمارستانی نباشه به همین خاطر از عالیجناب داستایوفسکی معذرت میخوام که قولم رو زیر پا گذاشتم 

داستانی که الان از سلینجر میخونم یک روز خوش برای موز ماهیه

و مدام اسمش رو با خودم تکرار میکنم یک روز خوش برای موز ماهی، یک روز خوش برای موز ماهی ، یک روز خوش برای موز ماهی

و تو دلم از خودم می پرسم آیا اون روز خوش می رسه

سلینجر رو دوست دارم سعی میکنم بخونم و حال خودمو خوب کنم هرچند این روزا همه ما تلخیم و حالمون خوب نیست

راستی امروز یه پرستار جدید اومد تو بخش فکر کنم حالا چیزی برای کشف کردن وجود داره راستش بهتره بگم چیزی برای تصور کردن

تصور زندگی یک ادم معمولی و نقاشی کشیدن از تصوراتم ادمهایی که نمی،شناسمشون همیشه برام جذابن باید بگم برام دفتر نقاشی و خودکارام رو بیارن 

و باز میگم یک روز خوش برای موز ماهی

بعد از مجید که نمیدونم کجای این دنیاست و چرا یهو ناپدید شد فکر کنم میتونم ساعتها با سیمور گلس داستانهای سلینجر راجع به عجیب غریب بودنم و کتابهام حرف بزنم

حس میکنم یه ادم عجیب مثل آقای گلس میتونه حالمو بفهمه حالی که بین امیدواری و نا امیدی 

شاید یه روز برای سیمور گلس نامه نوشتم