حال خوش

به طرز عجیبی این روزها از عروسکها می نویسم و خودم هم تعجب کردم که چرا ذهنم پر شده از عروسکها شاید بخاطر اینه که بخشی از زندگیم درگیر بیماری هستم و برای رهایی از فشار و درد به عروسکها پناه می برم

شاید هم بخاطر اینه که دوست دارم بخش خوب زندگیم رو با کسانی که احیانا به این وبلاگ میان شریک بشم 

امروز دوتا خاله پیرزن درست کردم و دوتا عروسک با رختخواب که سفارش همکارهام برای شب یلدا و هدیه به مناسبت یلدا بود

همیشه وقتی کارتون دختری بنام نل رو می دیدم که عروسک میدوخت دوست داشتم عروسک بدوزم و الان ناخودآگاه عروسکهایی که میدوزم شبیه عروسکهای نل میشه خودم دقت نکرده بودم ولی چند نفر بهم گفتند عروسکهات شبیه عروسکایی که نل می دوخت :)

از وقتی وارد حوزه عروسک بخصوص عروسک بومی شدم سعی کردم این تصور که عروسک  صرفا اسباب بازی دخترونه است رو از بین ببرم بخاطر همین کارگاه ساخت عروسک بومی ویژه پسران برگزار کردم حتی یک قدم جلوتر رفتم و به باباها روش ساخت عروسک بومی یاد دادم

یادمه نمایشگاهی که خرداد گذشته شرکت کردم با دیدن عروسکها مرد و زن آنچنان ذوق زده بودند و به ایام کودکی برگشته بودند و یاد پدر مادرهاشون زنده شده بود که فکر کنم تو طول عمرشون به این حد تو خاطراتشون غرق نشده بودند امکان نداشت کسی به غرفه من بیاد و این جمله رو نشنوم خدا بیامرز مادرم... خدا بیامرز پدرم و..‌ 

 

تو این دنیای پر از خشم و خستگی وجود عروسکها و گفتن قصه محلی برای ساعتی زمان رو متوقف کرد و آدم بزرگای خسته به بچه های شادی تبدیل شدند که می شد برق شادی رو تو چشماشون دید

 

شاید رویه نوشتنم رو عوض کنم و اونقدر از عروسکها بگم که حال خوشش به شما هم منتقل بشه

من به معجزه عروسکها ایمان دارم