جنگ جنگ تا پیروزی

اخرای شهریور ماه رو فقط به یه دلیل دوست ندارم ، هفته دفاع مقدس 

سالهاست که با خودم کلنجار میرم خاطرات و تصاویر تلخ اون قسمت از بچگیم که مربوط به زمان جنگ هست رو  پاک کنم ، خاطرات تلخی که برای یه بچه پنج ساله زیادی سخت و وحشتناک بود 

صدای تیر اندازی هنوز تو گوشم،بمبارون هوایی و بمبایی که تو عالم بچگی شبیه پولک می دیدمشون ، اشکهای مامان و زمزمه دعاهاش 

سقوط شهر و جنگ زدگی ، دوست ها و همسایه هایی که دیگه نبودن و... همه و همه باید از ذهنم پاک میشدن ولی هفته دفاع مقدس باعث رژه رفتن همه اون تلخی ها تو ذهنم میشه سی سال از اون دوران گذشته اما همه اون خاطرات درست با شروع هفته دفاع مقدس  ذهنم رو درگیر میکنه 

وقتی تصویر آواره های سوری رو میبینم کمپ جنگ زده ها میاد تو ذهنم  وقتی فیلم جنگی میبینم اون روزی رو به یاد میارم که بابام من و رضا رو برده بود پارک مشغول بازی بودیم  ، بی خبر از همه جا که  آژیر وضعیت قرمز به صدا در اومد چند لحظه بعد هواپیماهای عراقی بالا سرمون بودن پناهگاهی اطرافمون نبود ، بابا ما رو بغل کرد وخوابید رو زمین اینجوری میخواست ازمون محافظت کنه ، نمیدونم چطوری برگشتیم خونه فقط یادمه مامان و همه زنا وبچه هایمحلمون گوشه دیوار خونه عبدالامام و تو چندتا سنگر پناه گرفته بودن خودمو به مامان رسوندم و محکم بغلش کردم و با تمام وجودم جیغ می کشیدم هواپیماها هم بالا سرمون بمباشون رو روی پتروشیمی ها و سازمان اب خالی میکردن تو نور افتاب بمبا شبیه پولکای براق به نظر می رسیدن 

شب همون روز من و مامان و رضا وسایلمون رو جمع کردیم وهمراه بابا حجی و دایه و عمه ها رفتیم منطقه امن اما بابا تو خونه موند ، موند که مراقب خونه زندگی باشه ، انگار باورش نمیشد که یه روزی مجبور میشه شهرش رو برای همیشه ترک کنه هیچ کسی اندازه ما بچه های جنگ نمی تونه جنگ زده های باقی دنیا رو درک کنه ، هیچ کسی نمیتونه اندازه من و طاها و علی از جنگ بدش بیاد 

جنگ قسمت بزرگی از زندگیامون رو نابود کرد جوری که بابام دیگه به شهرمون برنگشت 

من از اخرای شهریور متنفرم چون هفته دفاع مقدس تمام اون خاطرات فراموش شده رو برامون زنده میکنه 

سال هفتاد ویک برای اولین بار برگشتیم شهرمون اما همه چی با خاک یکسان شده بود 

این اولین بار اخرین بار عمرمون هم شد چون چیزی از اون شهری که می شناختیم باقی  نمونده بود و بابا تاب و تحمل دیدن نابودی ها رو نداشت 

جنگ طاهرا تمام شده بود اما برای ما جنگ زده ها هنوز هم ادامه داره