آنارشیست درون
مدتیه دارم به این موضوع فکر میکنم که چرا من هیچوقت پذیرفته نشدم ازکجا؟ از کی؟ خیلی افراد گاهی خانواده گاهی محیط بیرون و در کل همه دست به دست هم دادن که یه یاغی رو بنشونند سرجاش به هرقیمتی حتی شده به زور کتک و بعدها که بزرگتر شدم با حرف، تحقیر ، توهین به خودم میگفتم من که کار بدی نمیکنم پس چرا ملت به هر طریقی چپ می افتن؟
بگذارید ماجرا رو اینجور تعریف کنم بعد از خوندن رمان لیدی ال رومن گاری به شناخت آنارشیستها علاقمند شدم یه کمی در موردشون خوندم یه جا به یک جمله از یک آنارشیست معروف فرانسوی برخوردم که میگه هرکس اقتدار را انکار کند و بر علیه آن بستیزد آنارشیست است بماند که تو اون مقاله چه ها بود با خوندن همین جمله کوتاه انگار جواب سوالامو که سالها بی جواب مونده بود گرفتم انکار اقتدار ، اقتدار ادمهایی که تحت هر عنوان از پدر، مادر گرفته تا رییس و .... میخوان به کمک همین اقتدار ، یا با خواستن خیر و صلاحته و... منو تو چهارچوب خودشون قرار بدن
و وقتی برعلیه اون اقتدار بجنگی باید منتظر بدترین عواقب باشی
حالا میفهمم این همه سال تاوان چی رو دارم پس میدم
حالا اون کتکها و تحقیر و توهینا قابل درک شد چون آدمها وقتی منیت و اقتدارشون انکار بشه میتونن بدترین شکنجه گرها بشن و هیچ کسی شورش برعلیه خودش رو دوست نداره کاری که من از بچگی تا الان انجام دادم
طغیان بر علیه چهارچوبهابه درون شلوغ من یه آنارشیست درون هم اضافه شد
هرچند زور اقتدارگرایان خیلی وقتها بیشتر بوده و تونستن شورش رو سرکوب کنند ولی خوبیش اینه که تلاش خودم رو کردم من آنارشیست درونم رو دوست دارم چون کمکم کرده تو ۳۹ سال عمرم منفعل نباشم هرچند نتیجه هم طغیانها سرکوب به شدیدترین وجه ممکن بوده ولی خدا روشکر که حرف زدم ، تلاش کردم و این منو خوشحال میکنه
