کتاب عصبانی

وقتی بهم ظلمی میشه که نمیتونم کاری انجام بدم اونجایی که پاشنه آشیل رو میزنن و میبینی به شغلت احتیاج داری و تسلیم میشی دو حالت پیش میاد یا گریه میکنم و به اون ظالم بدوبیراه میگم که معمولا بدرد نمیخوره و حالم بدتر میشه یا میرم سراغ خوندن کتاب عصبانی 

اولین کتاب عصبانی که خوندم البته بعد ۷ سالگی ماهی،سیاه کوچولو بود با این آگاهی که صمد بهرنگ چپی بوده ، حالا این چه مرضیه که من دچارشم نمیدونم شاید یک جور شورش درونی یا مبارزه درونیه یا به خاطرات کودکی من با عمویی برمیگرده که وقتی بچه بودم اعدام شدولی خوندن یک سری کتاب که من بهشون میگم عصبانی حالمو بهتر میکنه

درسته دیگه چپ و راست معنایی نداره، درسته هیچ اثر و خطری هم نداره و هرچی ایسم و ایدئولوژیه تو دنیا نابود شده  ( البته ایسم و ایدئولوژی هایی در گذشته خطرناک بودن و بخاطرشون تو کل دنیا جون ادما رو میگرفتن) و سیستم حاکم سرمایه داریه ولی وقتی از ظلمی عصبانیم کتابهای نویسنده های خاص با پیشینه خاص چه خارجی چه ایرانی ( البته نه همه ایرانی ها تک و توک مثلا من عمرا دولت ابادی نخوندم و نمیخونم ولی عاشق احمد محمودم ) مثل مسکن عمل میکنه 

خوشحالم که خیلی از کتابهایی که قبلا ممنوع بود حالا دیگه نیست کتابهای عصبانی مثل همسایه ها مدار صفر درجه احمد محمود که بوی نفت و چپ و راست و خوزستان میده ، کتابهای بهرنگ ، علی اشرف درویشیان  

خوشحالم  که تونستم  خوشه خشم  اشتاین بک رو بخونم  

خوشحالم رگتایم رو خوندم ینگه دنیا پول کلان رو میخونم و...

کتابهای عصبانی دوست داشتنی که هم یک جورایی باعث میشن عمو مجید تو ذهنم محو نشه هم خشمم فروکش کنه

 

این دو سه پست اخیر شاید زیاد ینگه دنیا پول کلان رو بین نوشته هام دیدین فقط میگم بخونید و بخونید و بخونیدش همین نویسنده اش هم جان دوس پاسوس