آدم معمولی

هیچوقت با کسی درد دل نمیکنم چون پشت هر درد دلی یه حس ترحم یا قضاوت  هست

و مشکل اینجاست که چون حرفی نمیزنم همه فکر میکنند قدرتمندم راستش به نسبت دیگر دخترهای دور و بر که میشناسم قدرتمند هستم ولی گاهی برای حفظ این قدرت و ادامه جنگ با زندگی دوست دارم از فشارهایی که دارم تحمل میکنم حرف بزنم  اما همینکه از خستگی ها و فشارهایی که داری تحمل میکنی میگی یا قضاوتت می کنند یا حس ترحمشون بر انگیخته میشه و تو خوشبینانه ترین حالت بهت میگن از تو بعیده

من سوپر من نیستم و اصلا نمیخوام قوی به نظر بیام منم مثل بقیه ادمی معمولیم که کمی توان و تحملش نسبت به بقیه بالاتره وگرنه مسائل و مشکلاتم شبیه شماست

مورد بعدی که واقعا حالمو بد میکنه اینه که سالهاست از نزدیکان تا غریبه اینو شنیدم تو که این همه کتاب میخونی تو دیگه چرا

نه توان و قدرتم نه کتاب خوندنم و نه هیچ چیز دیگه باعث نشده من ادم خاصی باشم که ازم انتظار ماورایی بودن داشته باشند

منم عصبانی میشم دلخور میشم خوشحال میشم اشتباه میکنم و... درست مثل همه حالا کمی متفاوتم دلیل نمیشه انتظار زیاد از حد توانم ازم داشته باشند

من فقط میخوام معمولی باشم