آیابومی

دیروز تو پینترست میچرخیدم و عروسکهای بومی کشورهای مختلف رو میخوندم به یه عروسک ساده افریقایی رسیدم که داستان تکان دهنده ای حداقل برای من داشت و سرشار از حس خوب بود

آیا بومی

وقتی بردگان رو از افریقا با کشتی به برزیل می بردند مادران برای قابل تحمل کردن سفر برای کودکان یک تکه از دامن خودشون رو پاره میکردند و با چند گره برای بچه ها عروسک می ساختند اسم این عروسکها آیابومیه به معنای کسی که برایت شادی می اورد و نماد امید و شادیه

حس و حال عجیبی پیدا کردم یه جورایی با تصور سختی هایی که برده ها متحمل می شدند قلبم لرزید تو یوتیوب فیلم ساختنش رو یاد گرفتم و دست به کار شدم موقع ساخت تمام ذهنم درگیر این بود که زن بودن همه جای دنیا سخته فرقی نداره دختری تو جنوب ایران باشی یا تو دل یکی از ایالتهای امریکا یا بردگانی از دل تاریخ یک زن هرکجا باشه از صبح که چشمش رو باز میکنه تا شب باید بجنگه و این جنگ وقتی مادر میشی شدیدتر میشه

زن بودن همه جای دنیا سخته اما شیرینه و می ارزه به مبارزه اش

یکی از حقوق اولیه اش محرومه و دیگری اوضاعش کمی بهتره ولی اصل ماجرا زن بودنه و جنگیدنی که همه ما به نوعی با اندکی تفاوت درگیرش هستیم

این عروسکها برای من نماد زن بودنه چیزی که نباید فراموش بشه 

 

کتاب تیمبوکتو پل استر رو برای بار دوم میخونم و به نظرم عالیه فعلا در همین حد بمونه وقتی تمام شد راجع بهش مینویسم هرچند نوشته های من بدرد،بخور نیست ولی همینکه تحریک بشید برید سراغ کتاب هم برای من کافیه